
Happy New Year

Astria Oboe Trio had reeds werk van Ralph Vaughan Williams vertolkt (Five Pieces op de cd Variations) toen Dimitri Mestdag zijn vocale muziek ontdekte. Dimitri vatte de idee op om er een productie met een sopraan van te maken. Erik Desimpelaere, die voor het arrangement gecontacteerd werd, wees op de nood aan een extra instrument om er meer kleur en harmonie in te brengen. Met de suggestie van Dimitri om er een harp bij te nemen, ging Erik aan de slag voor het arrangement. Zo werd Love Bade Me Welcome geboren. De harpiste werd Anouk Sturtewagen die o.a. in 2005 laureaat was van het Muziekconcours Rotary Gent. Het samenspel van de vederlichte klanken van de harp met die van de melancholische hobo’s geven een extra dimensie aan de prachtige liederen en folksongs gebracht door Lore Binon.
Vraag nu al je link aan; je krijgt hem toegestuurd zodra het concert live gaat:
Reeds in 2016 speelde Dimitri Mestdag met de idee om barokmuziek te combineren met minimalistische muziek. Hij was ervan overtuigd dat de confrontatie van het oeuvre van Bach met dat van Glass en Reich een verrassende meerwaarde zou bieden; hij maakte een selectie en koos voor de uitvoering voor percussie naast die van de hobo’s. De confrontatie van de muziek enerzijds en de instrumenten anderzijds verleent de productie een ongekend ritme en betoverende klankrijkdom.
Aanvankelijk waren de percussionisten collega’s van Dimitri van Antwerp Symphony Orchestra; toen ze België verlieten is As One gekomen, een Vlaams percussieduo.
Ondertussen is het repertoire uitgerijpt en uitgebreid: werk van Koetsier, Tabakova en Brossé komt eveneens aan bod.
Veel handen maken licht werk, maar toch hebben we de afgelopen maanden veel uren aan computers, camera’s en smartphones gesleten. Het resultaat mag er zijn: een website met heel wat functionaliteiten om beter te kunnen informeren en communiceren. Ontdek de media pagina waar je video, audio en een persmap vindt, maar ook onze blog waar je reacties kan schrijven. Deel je suggesties met ons; we doen er iets mee.
Een hobo bouwen is tijdsintensief en minutieus werk. De in het hout geboorde gaten worden tijdens het musiceren immers manueel gedicht met een polster dat exact moet passen. De binnenkant moet met precisie uitgefreesd en gladgepolijst worden. Deze productiestap is uiterst fragiel.
Behalve de gewone kwaliteitscontrole gebeurt er ook een auditieve controle die door een hoboïst uitgevoerd wordt. In het geval van Buffet Crampon gebeurt die door Eric Speller.
Louise Van Eygen, leerling van Yf Bourry aan het Conservatorium van Kortrijk, speelt hobo vanaf haar elfde, nu 4 jaar geleden. Die keuze maakte ze toen ze na een concert voor kinderen instrumenten mocht uitproberen. Louise pikte er de hobo uit omdat de klank haar beviel en het rietje haar interessant leek. Ze was echter onmiddellijk verkocht toen ze meteen noten kon produceren. De hobo zal haar in de toekomst blijven vergezellen; of ze van de muziek haar beroep wil maken, weet ze nog niet. Dat ze talent heeft, is duidelijk: ze deed vorige maand mee aan het Concours Bellan in Parijs, waar ze de derde prijs haalde.
De tessituur van de contrafagot, over de fagot, de Engelse hoorn, de oboe d’amore t.e.m. de hobo is ongeveer te vergelijken met die van de piano. Het klankspectrum van Astria Oboe Trio en HaftCraft is zeer homogeen omdat die tot de dubbelrietfamilie behoren. Dit is de fascinerende basis geweest voor Arnold Kasar om bestaande stukken voor piano te arrangeren en er nieuwe bij te componeren. Arnold trok hiervoor naar het Zwarte Woud, zijn geboortestreek.
Voor zijn elektronische muziek gebruikt hij bijna uitsluitend klanken en software die hij zelf gebouwd heeft. Het resultaat is vervreemdend maar legt wel een link naar de muziek van Henry Purcell waardoor de sonnetten van Shakespeare verrassend actueel klinken en beklijvend dichtbij komen.
“Bestaande muziek voor een hobo bezetting herschrijven is moeilijk en zeker als je dit doet voor een trio”, zegt Erik Desimpelaere, die reeds veel gearrangeerd en gecomponeerd heeft voor Astria Oboe Trio. “Er moet immers rekening gehouden worden met de laagste noot van een hobo en bovendien vertolkt een trio maar drie stemmen.” Voor Erik is dit arrangeerwerk technisch en creatief tegelijkertijd: met de partituur bij de hand bestudeert hij de mogelijke combinaties, problemen en oplossingen en test alternatieven uit op de piano. Hij is bijzonder trots op de Händel Variaties van Brahms. Dit eindigt met een 4-stemmige fuga die hij omgezet heeft naar 3 hobostemmen. Ma Mère l’Oye van Ravel is nog zo’n hoogstandje: hier gebeurde de omzetting van twee piano’s naar drie hobo’s.